Και πότε θα πεθάνω... ξέρω!

Στη διάρκεια της κηδείας του Νικόλα της, η περίλυπη Στελλίτσα αφηγείται στην «κολλητή» της χαρακτηριστικά γεγονότα από τη ζωή με τον αγαπημένο της.
Τα περισσότερα από αυτά είναι σπαρταριστά και με το ζόρι κρατιέται να μην ξεσπάσει σε γέλια και παρεξηγηθεί από τους εκατοντάδες θλιμμένους φίλους τους που είναι παρόντες.
Το γλυκόπικρο χιούμορ και η αναπόληση - ψυχογράφημα των περασμένων δεκαετιών κορυφώνονται με μια μεγάλη ανατροπή αντάξια της ιστορίας του ζευγαριού, μια ανατροπή που θα σας κάνει να χαμογελάσετε γιατί, όπως θα έλεγε και ο Νικόλας:
«…δεν θα τους αφήσουμε να μας κόψουν και το γέλιο, το μοναδικό πράγμα που δεν έχουν φορολογήσει μέχρι τώρα!»