Celestia - Τεύχος 02

Τιμή batsioulas.gr:  8.96EUR
Τιμή καταλόγου:  9.95EUR
Αρχή » Κατάλογος » Περιοδικά » Celestia - Τεύχος 02 
Προστέθηκε στις 03/04/2009.
Στοιχεία έκδοσης:
Εκδότης:  Ολυμπιακό Κέντρο Φιλοσοφίας και Παιδείας
Issn:  1791-6925Σελίδες:  160
Ημ/νία Έκδοσης:  Απρίλιος/2009Μέγεθος:  21x28
Περιγραφή:

Έρως: Η ένωση με το μυστήριο

Ο ερωτικός στίβος είναι πλατύτερο σύμπαν από μία κλίνη. Γιγαντώδης κόσμος, κι όμως αμυσχρός, αδυσώπητος. Ο έρωτας δεν περιορίζεται στη στενή σχέση δύο ανθρώπων ούτε στο ερμητικό σφιχταγκάλιασμά τους. Ενστερνίζεται το αιώνιο και το συμπαντικό απλόχερα και χωρίς διαχωριστικούς ενδοιασμούς επιχειρεί να κατευθυνθεί μερικά βήματα πέρα από τη ζωή γιατί μόνο αυτός έχει τα πάντα να χάσει εκεί με πλήρη αυτογνωσία- ώστε η ζωή δεν τον δεσμεύει, μόνο τον διεγείρει. Για τον Ortega y Gasset ο Έρως είναι το δεύτερο πιο προσωπικό συναίσθημα, το πρώτο είναι το μεταφυσικό συναίσθημα, δηλονότι η οριστική και θεμελιώδης εντύπωση που έχουμε για το Σύμπαν: «Πάνω σε αυτό το συναίσθημα στηρίζεται και περικλείεται η πρωταρχική και αποφασιστική στάση μας απέναντι στη συνολική πραγματικότητα, η γεύση που έχουν για εμάς ο κόσμος και η ζωή. Κανένας δεν ζει χωρίς αυτό το συναίσθημα, αν και όλοι δεν το έχουμε μέσα μας υπογραμμισμένο με την ίδια σαφήνεια». Δύναται ο Έρως να χωρέσει σε μία μόνο φόρμα ή να υφίσταται υπό μία αποκλειστική και επομένως ντετερμινιστική μορφή σαφήνειας; Μήπως ο έρωτας σημαίνει κάθε φορά μια αυτοβίωση, ή μια απορρόφηση στο ετερόκλητο, μια μικροσκοπική μοναδικότητα που δεν κατορθώνει να επαναληφθεί; Μπορεί να αποδειχθεί η σχέση του με το τέλειο ή τελικά ολισθαίνει ανεξήγητα στο πλαστό;

Για ποιο λόγο λέμε ότι ο έρωτας είναι βαθύς; Έχει τα χαρακτηριστικά της αβύσσου όταν δεν είναι μόνο φως- άναστρος και ανδροπρεπής, σκοτεινός, σαν έρωτας από τα ποιήματα της Γαλάτειας Καζαντζάκη, γεμάτος πόνο και θάνατο. Άλλοτε έχει το ηδονικό βάθος της θάλασσας, μαυλιστικά θηλυκός, στερητικός και σοφιστής, επιτρέπει απροσδόκητα μια ήπια ψευδαίσθηση ξηράς. Ο Kierkegaard γράφει στην Επανάληψη: «Ικανοποιημένος, εντελώς, απόλυτα και καθ’ όλους τους τρόπους ικανοποιημένος δεν γίνεται κανείς ποτέ, και το να είσαι κάπως ικανοποιημένος δεν αξίζει τον κόπο, επομένως καλύτερα να είσαι εντελώς ανικανοποίητος». Η επιθυμία ζητεί, προσδοκά και απολαμβάνει ενώ ο Έρως μοχθεί αδιάκοπα παραμένοντας ενδεής. Εκκομίζει συστατικά της αλήθειας επειδή ο ίδιος προβάλλει με αυθάδεια και αιχμηρότητα ως συστατική και ανασυστατική εμπειρία. Διεγερτική και άτροπος δύναμη που περιγελά τα υποταγμένα μέλη των θνητών.

«Ο έρως είναι μετακίνηση προς τα κάπου, άρα ερωτεύομαι σημαίνει αίρω το αδιέξοδο του εγωισμού και κινούμαι εντός μιας πλατύτερης φόρμας», τονίζει με έμφαση ο Ortega y Gasset. Ενδέχεται εντούτοις ο Έρως να είναι εγωιστικός; Ο Meister Eckhart μιλά για τη «σιωπηλή έρημο του Θεού». Αντίστοιχα, είναι θεμιτό να μιλήσουμε για τη «σιωπηλή έρημο του ερωτευμένου». Μια έρημο που δεν τελειώνει πουθενά και όπου ο ερωτευμένος περιπλανάται σαν νεογέννητος θεός. Ένας τέτοιος θεός δεν κατορθώνει ποτέ να επικοινωνήσει, είναι πάντοτε μοναδικός και ξαφνιασμένος στο ζυγό της ύπαρξής του. Προσεγγίζεται ενορατικά και διαισθητικά, με έναν μυστικισμό ανάλογα μεγάλο με τα ανθρώπινα πάθη. Ωστόσο, τι υπάρχει μέσα στο πάθος άλλο παρά, εκκωφαντικά και ατελεύτητα, ευδιάκριτα υπέροχο, το Εγώ;

Επικουρεί πάλι ο λόγος του Ισπανού υπαρξιστή: «Υπάρχουν περιπτώσεις, στιγμές της ζωής, που το ανθρώπινο ον, χωρίς να το καταλαβαίνει, αποκαλύπτει μεγάλα κομμάτια της πραγματικής του οντότητας, του βαθύτερου είναι του. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι ο έρωτας». Στον έρωτα συνεπώς δίνεται η γνήσια και ουσιαστική ευκαιρία αποκάλυψης του πραγματικού Εγώ, της ανελέητης αλλά και ανυστερόβουλης αποδόμησης του μυστηρίου του Είναι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διεκτείνεται η υπερβολή της ύπαρξης έως τα τρομακτικά, ύστατα όρια της πραγματικότητας. Η σάρκα κομίζει το πνεύμα έως το αναμενόμενο κοινό τέλος τους κι έτσι το μυστήριο αποκαθίσταται. «Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο», επιμένει με ανθρωπομετρική περίσκεψη ο Ελύτης.

Η έκφραση, την οποία χρησιμοποιεί ο Δάντης, είναι ενδεικτική του ιερού τρόμου: «Ecce Deus fortior me, qui veniens dominabitur mihi [Να ένας Θεός ισχυρότερος από μένα, που έρχεται για να κυριαρχήσει πάνω μου]». Έτσι βαδίζει ο έρως, σαν άφοβος στρατός, πάνοπλος, προς την αιματηρή και ανώφελη κατάκτηση. Και τα λόγια του Σαιξπηρικού Ρωμαίου μαρτυρούν: «Η ώρα κι ο σκοπός μου είναι άγρια σαν θεριά,/ πιο μανιασμένα κι άσπλαχνα από τίγρη νηστικιά/ ή θάλασσα με μουγκρητό». Αν η ζωή ως επιθυμία βασίζεται στην ανθρώπινη δυστυχία, όπως διαγιγνώσκει η ανατολική φιλοσοφία, έπεται ότι και ο έρωτας ως ζωή, στο πρώτο του στάδιο, πριν την υπερβεί ασυννέφιαστος, βασίζεται σε αυτή την ευδιάκριτη, βαθιά δυστυχία.

Το να επευφημείς τον έρωτα είναι τελικά σαν να επευφημείς κάθε στιγμή τον ίδιο τον θάνατο. Διασώζεις τη διάρκειά του εξαφανίζοντας τον εαυτό σου σε αυτόν με ένα ψυχρό, πεισμωμένο θάρρος- ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

Παναγιώτης Ηλιόπουλος
Εκδότης του περιοδικού Celestia
 

Πελάτες που αγόρασαν αυτόν τον τίτλο αγόρασαν επίσης και τα
Κριτικές
04/12/2009: AGGELOS T. 
PARA POLY KALO TEFXOS AFTO!!! BRAVO!!! PERIMENO KAI TO TRITO ME PERIERGEIA.......
11/06/2009: Γιάννης  
Μου αρέσει πάρα πολύ το τεύχος αυτό. Θα το παρακολουθώ. Καλή συνέχεια και εις ανώτερα. Συγχαρητήρια!!...
15/05/2009: Νικόλας  
Πραγματικά, υπέροχο το τεύχος αυτό. Θερμές ευχές για καλή δύναμη και συνέχεια. Πάρα πολύ καλάκαι επιστημονικά τεκμηριωμένα άρθρα, υπέροχες φωτογραφίες. Τέλειος συνδυασμός......
17/04/2009: maria  
εχετε δικιο οσοι το εχουν ζησει το ξερουν,ετσι οπως το περιγραφεται...