Ὁ Γιῶργος Πετρόπουλος ἐγεννήθη εἰς τάς Ἀθήνας τὸ 1952. Ἐσπούδασε εἰς τὸ Πάντειον Πανεπιστήμιον Δημοσὶαν Διοίκησιν καὶ Πολιτικάς Ἐπιστήμας, ἐνῷ παρηκολούθησε τὸ Μεταπτυχιακὸν Σεμινάριον τοῦ Διοικητικοῦ Δικαίου εἰς τὴν ἰδὶαν Σχολήν. Εἶναι ὑπάλληλος τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης.
Εἶναι μέλος τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «Παρνασσός», τῆς Ἑταιρείας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν, τῆς Ἐθνικῆς Ἑταιρείας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν Κύπρου, τῆς Ἑστίας Νέας Σμύρνης, τοῦ Ὁμίλου Φθιωτῶν Συγγραφέων-Λογοτεχνῶν, τοῦ Ὀργανισμοῦ διὰ τὴν διεθνοποίησιν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, τοῦ Σωματείου Ἑλληνικὴ Γλωσσικὴ Κληρονομιὰ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ τμήματος τῆς Διεθνοῦς Ἑνώσεως Κριτικῶν.
Συνεργάζεται μὲ πλῆθος περιοδικῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὸ Ἐξωτερικόν. Ἀλλὰ καὶ μὲ καθημερινάς ἐφημερίδας τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Κύπρου. Συμμετέχει εἰς πολλάς Ἀνθολογίας. Ποιήματα καὶ δοκίμιά του μετεφράσθησαν Ἀγγλικά, Γαλλικά, Ἰταλικά, Σέρβικα, Ρώσσικα, Πολωνικά, Ἀλβανικὰ καὶ Βουλγάρικα. Περιλαμβάνεται εἰς τὴν «Μεγάλην Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» τοῦ Χάρη Πάτση, εἰς τὰ Ἑλληνικὰ who‘s who ἐνῷ ὁ καθηγητὴς Δημήτριος Τσάκωνας ἐκφράζεται δι’ αὐτὸν κολακευτικῶς τόσον εἰς τὴν ἐννεάτομον ὅσον καὶ εἰς τὴν Ἐπίτομον «Ἱστορίαν τῆς Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» του.
Ἔργα του: Οἱ ποιητικὲς συλλογὲς «Φθινοπωρινὴ Περίσκεψη», «Θλίψη καὶ Καταγραφή», «Γιὰ μιά προδομένη ἄνοιξη» (1984), «Ὁ θρίαμβος τοῦ θανάτου» (1985), «Διόρθωσις Ἡμαρτημένων» (1986), «Οἱ κραδασμοὶ τῆς ἀτράκτου» (1988), «Ἡ Ἰσημερία τῶν Μαινάδων» (1992), «Σήματα» (2004, Πολωνικὰ 2005) καὶ συμμετεῖχε τὸ 1986 μὲ ἰδιαίτερον κύκλον ποιημάτων του εἰς τὶς «Ὀκτὼ Φωνές». Ἐνῷ ἀπέδωσεν εἰς τὰ Ἑλληνικὰ «Τὰ σοννέτα τῆς Κριμαίας» τοῦ Ἄνταμ Μισκίεβιτς (2005). Ὁ πρῶτος τόμος τῆς «Ἀνθολογίας Νεοελληνικῆς Ποιήσεως» (1999), τὰ βιβλία δοκιμιακῶν κριτικῶν «Οἱ Ρομαντικοί τοῡ ΙΘ΄ αἰῶνος» (1992), «Ἐκ τῶν Ἐπτανησίων» (1999), «Οἱ ποιητὲς τοῦ Μεσοπολέμου» (1989), «Τὰ Προεπαναστατικά» (1997), «Παλαιοὶ καὶ Νεώτεροι Ποιητές» (2000), «Κείμενα Μικρασιατικῆς Λογοτεχνίας» (2002, ἔπαινος Ἑστίας Νέας Σμύρνης), «Σμυρνιοὶ ποιητὲς πρὶν τὴν καταστροφή» (2003, γ΄ βραβεῖον Ἑστίας Νέας Σμύρνης), «Σελίδες Κυπριακῆς Βιβλιοκριτικῆς» (α΄ τόμος 1997, β΄ τόμος 2002), «Roula Ioannidou-Stavrou an introduction to her work» (2004, Ἑλληνικὰ 2005), «Στοιχεῖα Γκρεκάνικης Ποίησις» (1999) καὶ «Στιχουργήματα πρὶν καὶ μετὰ τὴν Ἅλωσιν» (2006). Τὰ φιλολογικά-ἐθνογνωστικὰ «Ἡ Προομηρική μας ποίηση» (1993), «Ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ ποίηση» (1997), «Οἱ Μεγάλοι Μῡθοι καὶ οἱ πρώϊμες Ἑλληνικὲς Γραφές» (1999), «Προαλφαβητικαὶ Ἑλληνικαὶ Γραφαί» (2001), «Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ποιηταί» (2006), «Ὁ ἀρχαιοελληνικὸς Μῑμος» (2006), «Ἡ ἄγνωστη Ὀρθόδοξος Πολωνία» (2009, τῇ συμπράξει Παναγιώτη Ριζόπουλου), τὸ ἀνάτυπον «Ἡ ἀλληλογραφία τοῦ καθηγητοῦ Δημήτρη Τσάκωνα μὲ τὸν Τίμο Μαλάνο» (1997) καὶ «Ὁ Θεόδωρος Πρόδρομος καὶ τὰ Πτωχοπροδρομικὰ Ποιήματα» (2011).
Διὰ τὸ ἔργον του ἔτυχε πολλῶν διακρίσεων. Ἀνηγορεύθη ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Φιλοβυζαντινῆς Ἀκαδημίας τῆς Μαδρίτης. Τὸ 2006 ἐτιμήθη μὲ τὸ κρατικὸν βραβεῖον λογοτεχνίας τῆς Πολωνίας καὶ μὲ πλακέτα μετὰ διπλώματος τῆς Πολωνικῆς Ὀλυμπιακῆς Ἐπιτροπῆς. Ἀκόμη ἐτιμήθη μὲ πλακέτα μετὰ διπλώματος τοῦ δήμου Λατσιῶν (Κύπρου), μὲ πλακέτα τοῦ δήμου Σαλαμίνος, μὲ πλακέτα τοῦ δήμου Ἰλίου, μὲ πλακέτα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων (Τουρκία), μὲ πλακέτα τῆς Ἀγγλικῆς Σχολῆς Λευκωσίας, μὲ πλακέτα τοῦ Κυπριακοῦ συλλόγου «Literatura et Artes», μὲ χρυσᾶ μετάλλια μετὰ διπλωμάτων τοῦ Ὁμίλου UNESCO Πειραιῶς καὶ Νήσων, μὲ δίπλωμα ἀπ’ ὅλα τὰ Κυπριακὰ Πνευματικὰ Σωματεῖα, μὲ δίπλωμα ἀπὸ τὴν Ἑταιρείαν Ἀλβανῶν Συγγραφέων «Πήγασσος». Μὲ τὸν Μεγαλόσταυρον τοῦ Πολωνικοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Στάνισλαβ, μὲ τὸν Ἀνώτερον Ταξιάρχην τοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου, μὲ τὸν Ταξιάρχην τοῦ Αὐστριακοῦ Ὀργανισμοῦ “Ἄλβερτ Σβάϊτσερ” καὶ τὸ Μετάλλιον τῆς εἰκοσιπενταετηρίδος του, μὲ τὸν Σταυρὸν Τιμῆς τοῦ Ἰνστιτούτου Ναυτικῆς Ἱστορίας “Dom Luiz I” τῆς Πορτογαλίας, μὲ τὸν Ἀργυροῦν Σταυρὸν τῆς ἀνδρώας Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Γλυφάδος, μὲ τὸν Σταυρὸν τοῦ Αὐστριακοῦ «who’s who» καὶ μὲ τὸν Σταυρὸν τοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Λαζάρου τῆς Ἱερουσαλήμ.